Op zoek naar lichtere boten
De boten waren zwaar doordat ze breed waren. Een breedte van ruim een meter was nodig omdat het draaipunt van de riem op het boord zat.
Dit probleem werd opgelost door de uitvinding van de outrigger, een steunconstructie waarmee het draaipunt van de riem buiten de boot gelegd kon worden. Anthony Brown uit Ouseburn aan de Tyne bij Newcastle bedacht de constructie in 1828 en botenbouwer Ridley voerde hem uit in hout.
Frank Emmet uit dezelfde regio bracht kort daarop als eerste een boot, de Eagle, met metalen outriggers op het water. In de jaren daarna werd de outrigger overal toegepast in Noord-Engeland.
In 1834 deed London Rowing Club met klassieke zesriems boten mee aan de Durham Regatta. Ze maakten geen kans tegen de smallere outrigged boten die in Schotland inmiddels gemeengoed waren. Er ontstonden twee klassen van boten: de brede Cutters zonder outriggers, en de smallere gigs met outriggers.
Doorbraak
Harry Clasper uit Newcastle vervolmaakte in 1841 de metalen outrigger en won in 1844 en 1845 overtuigend de Thames National Regatta. Samen met zijn broers Richard, Robert en William versloeg hij met zijn vier de Lord Ravensworth in 1845 de Londense watermen. Daarmee werd hij ‘wereldkampioen’. Dat betekende de algemene doorbraak van de outrigger. Met de toepassing van de outrigger konden vanaf 1845 smallere en dus lichtere en snellere boten gebouwd worden. De ploegen van Oxford en Cambridge gebruikten de outriggers in 1846 voor het eerst in hun onderlinge strijd.
Steeds langer
De eerste outriggers waren kort, maar allengs werden ze langer, zodat de boot zelf steeds smaller kon worden. Bij Clasper stroomden intussen de orders binnen. Hij bezat ook een aantal pubs waar hij boten verhuurde en waar weddenschappen gesloten werden.
