Dat is de titel van een interview uit 1993 met de op 19 december 2021 op 87-jarige leeftijd overleden oud-burgemeester van Amsterdam, oud-minister en politicus Ed van Thijn.

Als kind van Joodse komaf met een traumatische oorlogservaring, had van Thijn enorm veel last van astma. Aan sporten kon hij niet of nauwelijks meedoen totdat hij de roeisport ontdekte.

Als leerling van het Amsterdams Lyceum, dat hij van 1950 tot 1953 bezocht, roeide hij bij de roeivereniging van de school, De Drietand. Deze in 1930 opgerichte schoolroeivereniging bestaat nog steeds en is aangesloten bij de roeibond. Het roeien gaf hem een enorme kick en hielp bij het tegengaan van zijn astma.

Vervolgens ging hij roeien bij Poseidon, een open vereniging met een Joodse signatuur. Dat laatste kwam doordat ten tijde van de oprichting (1907) – en toen niet alleen – Joden bij andere verengingen gedeballoteerd werden.

Zijn studie (1953-1961) aan de Universiteit van Amsterdam bracht hem bij Nereus en in de blikkenlijst van de vereniging prijkt zijn naam bij het jaar 1953 met de vermelding van één blik. Later was hij lid van de oud-ledenvereniging van Nereus. Het roeien heeft Van Thijn later weer opgepakt bij Willem III in Amsterdam.

In zijn boeken en columns – zoals De banpaal – komt zijn liefde voor het roeien tot uiting. In Retour Den Haag, dagboek van een minister (1994), beschrijft hij de bizarre gang van zaken in die tijd, maar vaak komt weer het plezier van het roeien naar voren op de vroege woensdagmorgen, soms in het halfduister, in een ongestuurde vier of een quadruple. Ook in de autobiografie Het Verhaal (2000) krijgt het roeien een plaats.

Jammer voor hem was het dat het niet gelukt is om de Olympische Spelen van 1992 naar Amsterdam te halen. Als pleiter daarvoor en roeier zou hij enorm genoten hebben bij de roeiwedstrijden op de Bosbaan.

---