Het draagvermogen van huidenboten is niet zo groot. Maritiem archeoloog Robert van de Noort: “De waarde van tin is zo groot dat je boten nodig hebt die dat beter over zee kunnen vervoeren dan huidenboten, want als je daar 700 kilo tin in doet, dan zinkt-ie. Er moest dus een veel sterkere boot komen, die ook minder weersafhankelijk was. Dat werd de sewn plank boat, wij hanteren deze term omdat die het meest gebruikelijk is. Het is eigenlijk een heel vreemde boot, opgebouwd uit planken die helemaal niet flexibel zijn en die als een sculptuur gehakt zijn in de vorm die je wilt hebben. Die werden met eenjarige taxustakjes aan elkaar genaaid. Dit idee moet wel vanuit de huidenboot zijn ontstaan, want vanuit een boomstamboot kom je niet op dat idee. De huidenboot heeft een frame en is deels aan elkaar genaaid. Dus het is naar mijn mening logischer dat de sewn plank boat uit de huidenboot is voortgekomen dan uit de boomstamboot.”

De sewn plank techniek betekent een nieuwe fase in de ontwikkeling van de boot. De boten worden zwaarder en zeewaardiger dan huidenboten en boomstamboten. Vroege voorbeelden van de sewn plank boats zijn de Ferriby Boats (2000 vC) die langs de Humber in Engeland gevonden zijn. Een later voorbeeld is de Hjortspring Boat (300 vC), een grote kano die bij de huidige Deens-Duitse grens is gevonden.

De laatste steek

Op deze video van het Falmouth Maritime Museum is te zien hoe met een taxus-twijg ‘de laatste’ plankenverbinding wordt gemaakt aan de reconstructie van de Ferriby boat.