Bruggen
Tot het midden van de negentiende eeuw was London Bridge de enige brug over de Thames in de stad. Daarna werden nieuwe bruggen gebouwd en deed de stoomboot zijn intrede. Roeiers werden overbodig. In deze periode groeide de middenklasse, die voor het eerst beschikte over vrije tijd. Het recreatieve roeien kwam op, mede geholpen door de aanleg van spoorlijnen die het vervoer naar aantrekkelijke plaatsen aan de rivier vereenvoudigden. Vermaak en sportiviteit wilde men met elkaar beleven. Daarbij paste niet meer dat een vreemde aan de riemen hing, men ging zelf roeien.
Messum
De werf van Messum bij Richmond heeft rond 1850 een belangrijke rol gespeeld bij de ontwikkeling van de Thames wherry naar een toerboot, met het ontwerp van de Thames skiff. Cruciaal daarbij was dat Messum bedacht dat het makkelijker is vanaf de wal of een vlot via de zijkant een boot in te stappen dan via een trap en de wiebelige punt van een boot. Daarmee ging de boot weer meer lijken op het Noordse voorbeeld, hij was meer double ended – voor- en achtersteven waren min of meer gelijk – dan de Thames wherry.
Licht
Die Thames skiff was een lichte boot voor een, twee of drie roeiers, met vaste banken. De gebruikelijke afmetingen van een vierrriems Thames skiff zijn 7,90 lang en 1,10 tot 1,20 breed.
Deze boot was een groot succes. In het jaar 1900 waren er 11.284 geregistreerd. Meestal werd er als optie een mast en zeil bijgeleverd.
Veel export
Thames skiffs werden in grote aantallen geëxporteerd. Nederland was grootafnemer. De vereniging Het zeilend Scheehout is de behoudsorganisatie voor de scheehouten wherry’s zoals Thames skiffs in Nederland genoemd worden.
Scheehout
Het scheehout is een onderdeeltje van de boot dat ervoor zorgt dat er niet te veel kapot gaat als een roeier een misslag maakt. Het zit waar de riem op de rand van de boot rust. Bij een misslag breekt het scheehoutje af, waarna het makkelijk te vervangen is.
Argentinië
Ook in Argentinië vaart dit type boten nog rond.
