Recessie
LA was de enige kandidaat om deze Spelen te organiseren. De wereld zuchtte onder een enorme economische recessie. In Amsterdam namen vier jaar eerder 47 landen deel, in Los Angeles slechts 26. De Nederlandse delegatie bestond uit vierentwintig atleten. Het budget was niet al te ruim, hetgeen tot conflicten leidde tussen de atleten en chef de mission Kellenbach, vooral door diens gedrag overigens: “Als administrateur is hij competent, doch als Chef de Mission een mislukking,” schreef De Revue der Sporten. Er was geen geld voor schoon drinkwater, niet voor een kruier (”Ieder sjouwt zijn eigen koffers naar de uitgang van de loods, zelfs de dames!”) en niet eens voor voldoende eten. De sporters kregen $ 1,25 voor een diner. Het bedierf de sfeer echter niet.
Met in totaal twee gouden en vijf zilveren medailles eindigde Nederland op de dertiende plaats in het landenklassement. Daar is de bronzen medaille voor de (vijfde) kunstolympiade in de categorie ‘waterverf en tekeningen’ nog niet eens bijgeteld.
Alleen de tweezonder
In de roeiwedstrijden kwam voor ons land alleen de tweezonder uit met de Tritonroeiers Pieter Roelofsen en Godfried Röell. Het tweetal was door de roeibond pas na ruime beraadslaging geselecteerd. In een selectiewedstrijd had Triton Nereus aangevaren, terwijl ook Nereus voor uitzending in aanmerking kwam. Nereus trok zich terug.
De roeiwedstrijden vonden plaats op de nieuwe roeibaan op Long Beach, waar mogelijk ook de roeiwedstrijden van de Spelen van 2028 gevaren worden. De roeibaan, die als ‘mooi’ wordt omschreven, had echter ook een probleem: duidelijke baanvoordelen. Het Utrechtse duo was in de heat uitgeschakeld maar haalde door een sterke herkansing de finale.
Röell en Roelofsen winnen de herkansing voor Nieuw-Zeeland, Frankrijk en de VS | Bron archief Bert Appeldoorn
Daar verloren ze de strijd door een ongunstige loting. Röell en Roelofsen eindigden op 0,2 seconde van de Polen als vierde. Vooraf waren de Nederlanders medaillekansen toegedicht. De Tritonezen waren een jaar eerder Europees kampioen geworden. De Revue der Sporten:
Nu hebben de roeiers ons teleurstelling nummer zoveel bezorgd. Zeker, men raakt ook daaraan gewend, doch dat neemt niet weg dat men onwillekeurig een lelijk woord tussen de tanden bromt.
Roëll
Röell was enige tijd voorzitter van Triton en een vooraanstaand roeier: onder meer tweevoudig Varsity-winnaar en Nederlands en Europees kampioen. In 1934 nam hij in de ongestuurde vier van Triton deel aan de Europese kampioenschappen in Boedapest en werd tweede. Het was zijn laatste wedstrijd, want kort daarop kwam hij om bij een motorongeluk.
