Sinds 1715
In Londen wordt elk jaar rond 1 augustus geroeid om Doggett’s Coat and Badge. De wedstrijd is genoemd naar Thomas Doggett, een vermogende acteur die met deze wedstrijd de troonsbestijging van koning George I wilde eren. De wedstrijd wordt sinds 1715 elk jaar gehouden en is daarmee de oudste nog steeds geroeide wedstrijd ter wereld – de wedstrijd is nog ouder, hij bestond zeker al vijftig jaar maar was nog geen jaarlijkse happening.
In een Thames wherry
Watermen roeiden de wedstrijd over 7,5 kilometer, ofwel four miles and seven furlongs, in hun eigen Thames wherry terwijl de toeschouwers gokten wie er zou winnen.
Tegenwoordig roeien de deelnemers van ‘Doggett’s’ in moderne single sculls, bij ons skiffs genoemd.
Samuel Pepys
Vaak wordt 1715 zo’n beetje gezien als het jaar waarin het wedstrijdroeien begonnen is. Maar wedstrijden waren er al veel eerder. Op zaterdag 18 mei 1661 noteert het parlementslid Samuel Pepys (1633-1703) in zijn dagboek dat hij getuige was van een wager [letterlijk: weddenschap], een snelheidswedstrijd tussen watermen waarbij je kon wedden op de winnaar. Het werd een puinhoop, de roeiers speelden vals, de wedstrijd viel in het water. Uit zijn tekst blijkt ook dat dit niet de eerste roeiwedstrijd was.
Saturday 18 May 1661
Towards Westminster, from the Towre, by water, and was fain to stand upon one of the piers about the bridge, before the men could drag their boat through the lock, and which they could not do till another was called to help them.
Being through bridge I found the Thames full of boats and gallys, and upon inquiry found that there was a wager to be run this morning. So spying of Payne in a gully, I went into him, and there staid, thinking to have gone to Chelsy with them. But upon, the start, the wager boats fell foul one of another, till at last one of them gives over, pretending foul play, and so the other row away alone, and all our sport lost. So, I went ashore, at Westminster; and to the Hall I went, where it was very pleasant to see the Hall in the condition it is now with the judges on the benches at the further end of it, which I had not seen all this term till now.
Thence with Mr. Spicer, Creed and some others to drink. And so away homewards by water with Mr. Creed, whom I left in London going about business and I home, where I staid all the afternoon in the garden reading “Faber Fortunae” with great pleasure. So home to bed.
Bron: Pepysdiary.com
Jas en badge
Voor de winnaar is er eeuwige roem, een rode jas en een grote zilveren badge.
